کارایی آموزش مهارتهای مرجع‌نگاری به دانشجویان مطاله موردی: دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

هدف: هدف از این بررسی شناخت کارایی سه شیوه آموزش مرجع­نگاری به دانشجویان جهت انتخاب بهترین شیوه و از این طریق افزایش کارایی و کاهش هزینه‌های (زمانی و مالی) غیر ضروری است که دانشجویان و نظام دانشگاه در این زمینه متحمل می­شود. روش: بر اساس اطلاعات گردآوری‌شده از روند کنترل مرجع طی 11 ماه در فاصله آبان ماه 1388 تا مهر ماه 1389، تعداد 207 پایان‌نامه در سه مقطع عمومی، تخصصی و کارشناسی ارشد به بخش پایان‌نامه تحویل داده شد که مجموعا 10107 ارجاع توسط مسئول آرشیو پایان‌نامه (محقق)‌ کنترل و بررسی شد. پس از ارائه فهرست منابع توسط دانشجویان نحوه آشنایی وی با مهارت مرجع‌نگاری پرسش شد که پاسخها در سه گروه دستنامه آموزشی تهیه‌شده توسط کتابخانه مرکزی،‌ استفاده از نرم‌افزار مرجع­نگاری و سایر  روشها دسته‌بندی شد. سپس منابع مختلف بررسی شد و نوع و فراوانی اشکالات رایج در مرجع­نگاری با استفاده از سیاهه‌وارسی ­محقق ساخته  تعیین گردید.  یافته­ها: بر اساس یافته­های این بررسی اکثر دانشجویان کمتر از 50 منبع را در نگارش پایان‌نامه خود بکار گرفته بودند. 156 نفر در نگارش منابع پایان‌نامه خود از دستنامه تهیه‌شده توسط کتابخانه مرکزی، 16 نفر از نرم‌افزار­های مدیریت مراجع استفاده کرده  و 27 نفر نیز از شیوه­های دیگر آموزشی بهره برده بودند. میزان خطاهای رخ داده در هر ناحیه متنوع بود و در اکثر موارد به صفر میل می­­کرد. نتیجه­گیری: بررسی ارتباط بین شیوه آموزش مرجع‌نگاری و 20 نوع خطای مرجع­نگاری کارایی این نوع از نرم‌افزارها را تا حدود زیادی به اثبات رساند. ضمن اینکه تدوین دستنامه­ای کوتاه برای آموزش مرجع‌نگاری جهت جلوگیری از اتلاف وقت دانشجویان در این روند پیشنهاد می­شود. نکته قابل توجه در نظرداشتن خطاهای پرتعداد در مرجع­نگاری و تدوین برنامه آموزشی، دستنامه‌های راهنما و سایر فعالیتهای آموزشی با هدف کاهش این خطاهاست.